Hayat  her şeye rağmen yaşamaya değer  derken bile beynimiz o kadar doluki.Keşke  insan beynide bilgisayar gibi olsa.Çok dolup yavaşladığında, lüzumsuz yaşadıklarımızı ,gereksiz bilgileri silip geri dönüşün kutusuna yollayabilseydik…İstediklerimizi ,bizi mutlu eden her şeyi yükleyip,istemediklerimizi silebilseydik..Ara sıra da olsa yeni dosya açar gibi yeniden başlayabilseydik kaldığımız yerden hayata.Tüm olumsuzlukları  silerek…Ekle kaldır yaparak.Bir şeyler ters gittiğinde format atabilseydik… Takıldığımızda resetleyebilseydik veya  yeniden başlat diyebilseydik.

Yorulduğumuzda  beklemeye alabilseydik hayatı ,zamana hiç dokunmadan.  Günümüzde gerçek dostluğun ,arkadaşlığın kalmadığını anladığımızda  ağ bağlantısı yapabilseydik onlarla..Paylaşabilseydik hayatı.Yargılamadan,suçlamadan görebilseydik arkadaşlarımızın ,çevremizdeki kişilerin düşüncelerini  hislerini..Ama hakkınıda yemeyelim hayatın…Aynı ‘’MSN’’  gibi yaşıyoruz…İşimize gelirse çevrim içi gelmez ise çevrim dışıyız…Dilediğimizde yemekte, dilersek dışarıdayız… Baktık olmadı  kapatıveririz oturumu.Arasıra mail yolluyoruz tanıdıklarımıza, işimize gelirse konuşuyor gelmezse engelliyoruz …Sözlerimizle çok rahat kırabiliyor, bazen ise saklıyoruz düşüncelerimizi hislerimizi  çevrim dışı gösterir gibi…Kayıtsız kalabiliyoruz içimiz gayet rahat.Bazen düşünüyorum da makinalar mı bize benzetilmeye çalışılıyor ,yoksa bizlermi makinalaşmaya çalışıyoruz  işte bunu hiç düşünmüyoruz….